Etapy powstawania studni fundamentowych
Każda budowla musi być posadowiona na gruncie w taki sposób, by obciążenia, jakie generuje, rozkładały się równomiernie, a podłoże zachowało stabilność. W przypadku, gdyby nośność okazała się niewystarczająca, obiekt mógłby zacząć osiadać, co spowodowałoby pękanie ścian, uszkadzanie instalacji oraz zachwianie konstrukcji mogące zakończyć się zawaleniem się całości lub części wzniesionej struktury. Rodzaj fundamentowania zależy od specyfiki gruntu, a więc jego budowy hydrogeologicznej, jak również występujących obciążeń statycznych i dynamicznych. W miejscach, które tego wymagają z uwagi na budowę geologiczną oraz ilość i poziom wód gruntowych, konieczne może się okazać zastosowanie różnych typów fundamentów pośrednich, w tym studni fundamentowych. Przekonajmy się, w jaki sposób funkcjonują i sprawdźmy, jak powstają.
Czym jest studnia fundamentowa?
Studnie fundamentowe mają postać kręgów wykonywanych z betonu lub żelbetu i są osadzane na głębokości, na której znajduje się podłoże o wymaganej nośności. Na ogół mają one od kilku do kilkunastu metrów głębokości, zależy to jednak od konkretnego przypadku. Studnie fundamentowe są stosowane tam, gdzie inne metody np. użycie pali, nie sprawdziłyby się, ze względu na konieczność ich wysokiego zagęszczenia. Ich zaletą jest stosunkowo duża powierzchnia, na jaką przenoszone są obciążenia związane z budowanym obiektem. W sytuacji, gdy korzysta się ze studni, ciężar przenosi się na jej konstrukcję przy pośrednictwie ułożonych na nich zbrojonych ław fundamentowych, a przy niektórych obiektach także płyty fundamentowej.
Jak przygotowuje się studnię fundamentową?
Studnie fundamentowe na ogół powstają z gotowych kręgów, które są zagłębiane w podłożu metodą studniarską. Ich dolne krawędzie są systematycznie podkopywane, co powoduje stopniowe osiadanie kręgu. W momencie, gdy pogrąży się on w ziemi, dodawany jest następny, a cała procedura powtarza się aż do momentu, gdy osiągnięte zostanie podłoże o wymaganej nośności. W dole studni tworzy się betonowy korek, za którego sprawą zwiększa się powierzchnia, która przenosi ciężar budowli. Przestrzeń wewnątrz kręgów wypełnia się przynajmniej w górnej części zbrojeniem i zasypuje kruszywem lub gruzem spojonym betonem.